Doel: Binnen de Belgische nucleaire geneeskunde ontbreekt een gestandaardiseerde decontaminatieprocedure, wat kan leiden tot onduidelijke en risicovolle situaties bij radioactieve contaminaties. Dit onderzoek heeft als doel een breed toepasbaar en evidence-based standaardprotocol te ontwikkelen dat dienst kan doen als een referentie voor ziekenhuizen.

Methodiek: Het onderzoek hanteert een beschrijvend mixed-method design. Via e-mail werden 50 diensten nucleaire geneeskunde gecontacteerd in Vlaanderen en Brussel. In totaal namen 30 ziekenhuizen deel, waarvan 28 deelnamen aan een online vragenlijst en 24 hun decontaminatieprocedure opstuurde. Daarnaast werd een literatuurstudie uitgevoerd en de 24 ontvangen protocollen geanalyseerd op inhoud, volledigheid en toepasbaarheid.

Resultaten: Contaminaties komen regelmatig voor, vooral tijdens injecties en bij skeletscintigrafieën. De meldings- en opvolgprocedures variëren sterk tussen ziekenhuizen. De meeste bestaande protocollen vertonen inhoudelijke tekortkomingen zoals: het ontbreken van duidelijke definities, illustraties en een onderscheid tussen isotopen of ernstniveaus. Op basis van de verzamelde data werd een standaardprocedure opgesteld, inclusief escalatiematrix, materiaalvereisten en onderscheid tussen grote en kleine contaminaties.

Conclusie: Er is duidelijke nood aan uniforme, brede praktische richtlijnen. Het voorgestelde protocol, gebaseerd op de gevonden criteria, biedt een bruikbaar kader om patiënt- en personeelsveiligheid te verhogen en vormt een basis voor verdere optimalisatie binnen de

nucleaire geneeskunde.